Tilneyddur að ræna banka, altaristafla glataðist í bruna og wannabe -braskarar

Orðlof

Váhrifaskvaldur

Váhrifaskvaldur er einstaklingur sem þvaðrar og masar á samfélagsmiðli sínum fáum til góðs og jafnvel einhverjum til tjóns á meðan sannur áhrifavaldur er fyrirmynd í krafti verðleika sinna. 

Lárus Jón Guðmundsson. Fréttablaðið 22.9.21, blaðsíðu 16. 

Athugasemdir við málfar í fjölmiðlum

1.

„Við heimkomuna glímir hann við áfallastreituröskun, verður háður vímuefnum og sér sig tilneyddan að ræna banka.“

Frétt á blaðsíðu 26 í Morgunblaðinu 22.9.21.                                     

Athugasemd: Mikið er á einn mann lagt. Þessi sem frá er sagt glímir við áfallastreituröskun, notar vímuefni og … rænir banka. Þetta er svona álíka og sagt var um mann nokkurn að honum „varð það á“ að berja einhvern. Eða hinn sem „lenti í því“ að nauðga konu. Hörmulegt að vita til þess hvernig lífið leikur þá sem engan vilja hafa.

Tillaga: Engin tillaga.

2.

„Einstök altaristafla glataðist í brunanum.“

Fyrirsögn á ruv.is.                                      

Athugasemd: Til sannsvegar má segja að altaristaflan hafi glatast er hún brann. Í það minnsta segir íslensk orðsifjabók að það sem glatist fari til spillist, eyðileggist. Ekkert kemur þó í staðinn fyrir sögnina að brenna. 

Einfalt mál er best í fréttum. Tillagan er mun skárri en fyrirsögnin. Að öðru leyti er fréttin ágætlega skrifuð.

Tillaga: Einstök altaristafla brann.

3.

„Þetta er ekki kostnaðarsamt og er einfalt í dag …“

Frétt á Fréttablaðinu.is.                                     

Athugasemd: Dálítið skrýtið orð „kostnaðarsamt“, en ekki gleyma að lýsingarorðið dýrt er miklu, miklu betra. Eða ódýrt.

Tillaga: Þetta er ekki dýrt og er einfalt í dag …

4.

„Þessvegna er Smárinn bestur þegar hann er yfirspenntur og óðamála og frussar orðunum út úr sér einsog vínberjasteinum í heilagri bræði og lætur vaðalinn ganga í belg og biðu og keyrir sig upp í trylling yfir óréttlæti heimsins og arðráni auðvaldsins og hræðilegum kapítalistum sem leyfi sér að græða peninga, og hræsnandi vellauðugum útrásarritstjórum sem komi sér hjá að borga kúguðum starfsmönnum sínum umsamin laun, og hvað það sé nú ömurlega óréttlátt að wannabe-braskarar skuli fljúga um í einkaþotum útrásarvíkinganna á meðan hreingerningakonan lepji dauðann úr skúringafötu o.s.frv.“

Grein á blaðsíðu 28 í Morgunblaðinu 24.9.21.                                     

Athugasemd: Höfundurinn virðist vera einn af fáum sem getur skrifað langar málsgreinar án þess að tapa þræðinum þó vissulega megi gagnrýna orðalag eins og „wannabe-braskarar“. Má vera að það merki þá sem langar en geta ekki. Þó er gott að hann endaði með „og svo framvegis“ í stað þess að halda áfram. 

Hann segir ennfremur:

Hann vill drepa niður einstaklingsframtakið en fjölga þess í stað ríkisstarfsmönnum (jökkum á stólum) og vinstrisinnuðum alþingismönnum og vill láta ríkið sjá um alla þætti samfélagsins og miðstýra kerfinu að ofan og ganga á milli bols og höfuðs á stóreignafólki og viðskiptamógúlum og þeim sem skapa verðmæti og draga björg í landsbú og að það beri að tæma ríkissjóð sem allra fyrst til að byggja upp innviði samfélagsins og fara að safna glæsilegum skuldum að hætti Reykjavíkurborgar, og til að kóróna snilldina þá er hann að sjálfsögðu sammála rétthugsandi vinstriríkisstjórninni um að það eigi að spreða fleiri tugum milljarða í loftslagstrúarbrögðin og flytja sem allra mest af síðskeggjuðum velferðarflóttabörnum og lúxushælisleitendum inní landið því við séum svo ofboðslega rík og svo svakalega gott fólk. 

Gaman er að lesa greinina sem er rituð af miklu hugarflugi og nærri því djúpum skilningi á íslensku þjóðfélagi.

Þessi mannlýsing er óborganleg:

Hann vill að flokkarnir fái á tilfinninguna að hann sé ekki einsog hver annar ódannaður vanþroska taðreyktur pírapi á sokkaleistunum sem vilji bara öskra sig hásan í stjórnarandstöðu heldur að hann sé siðaður ábyrgur sósíalistaleiðtogi í vandlega útjöskuðum verkamannalörfum sem geti sest niður og rætt enn þá útjaskaðri hugmyndafræði sína af yfirvegun á málefnalegum grundvelli. 

Og ég hló enn og aftur. Gaman að svona grein sem birtist rétt fyrir kosningar. Vara við að nokkur maður reyni að lesa þessar löngu málsgreinar upphátt því það kann að leiða til andnauðar, jafnvel dauða.

Tillaga: Engin tilaga